Bob Glass vertelt hoe hij projectmanager werd en toezicht hield op enkele van de meest complexe projecten van TRS.
inclusief onze JBER-site, waar TRS PFAS thermisch desorbeert uit een grondhoop van 2,000 kubieke meter.
Positie: Projectmanager II
Locatie: Philadelphia
TRS Medewerker-Eigenaar Jaar gestart: 2016
Specialiteiten: Grote/technische projecten; financieel management; voorstellen
Onderwijs: Bachelor of Arts, Milieustudies, Temple University
TRS-groep: Op welk ding was je het meest trots tijdens je tijd bij TRS?
Bob-glas: Zeker de succesvolle afronding van de Pohatcong Superfund-site.
TRS: Wat was er zo waardevol aan dat project?
Bob: Het was onze grootste klus tot nu toe, zowel operationeel als financieel, en het raakte vrijwel iedereen bij TRS. Daar hadden we ruim 55,000 manuren en moesten we een multidisciplinair team van wel 40 mensen aansturen. Het project was vanuit technisch perspectief zeer veeleisend en vereiste een hoger uitvoeringsniveau dan enig ander project waaraan ik heb gewerkt. En het team sloeg hem uit het park.
TRS: Wat was uw rol toen u op die site kwam?
Bob: Ik kwam als tweede projectmanager om een groter deel van de dagelijkse werkzaamheden met het team en de subs af te handelen. Toen de andere projectmanager het project verliet, heb ik ook zijn rol overgenomen. Gelukkig hadden we een heel sterk team. Uiteindelijk fungeerde ik als het primaire aanspreekpunt voor de klant, hield toezicht op de bouw en exploitatie van de locatie en zorgde ervoor dat we ons aan strikte gezondheids- en veiligheidsprotocollen hielden terwijl we de klus gedurende de COVID-jaren uitvoerden.
TRS: Wat is het meest bevredigende aspect van uw baan?
Bob: Het bouwen en werken met effectieve teams. De mensen bij TRS maken het de moeite waard. Het leukste vind ik het om onze teams bij elkaar te krijgen en op pad te gaan en lastige projecten aan te pakken. En hand in hand daarmee is het oplossen van zeer moeilijke problemen voor onze klanten. De technologie van TRS, in situ thermische sanering, is vaak niet de eerste technologie die de opdrachtgever heeft uitgeprobeerd. Meestal hebben ze jarenlang op de locatie gewerkt en hebben ze nog steeds moeite om de doelen te bereiken
bepaalde gebieden. Wij komen dan met een zeer technische en effectieve oplossing en zorgen ervoor dat deze snel klaar is.
TRS: Welke lessen heb je sindsdien van Pohatcong bij andere projecten gebruikt?
Bob: Pohatcong was een belangrijk project voor onze oplossing voor thermische geleidingsverwarming (TCH). Er zijn lessen geleerd over het installeren van een complexe reeks verwarmingstoestellen, hoe u deze het beste kunt bouwen en hoe u problemen kunt oplossen en oplossen.
Ons project op Joint Base Elmendorf-Richardson (JBER) in Anchorage, Alaska, is de volgende evolutie in onze
toepassingen voor TCH, waarbij we PFAS thermisch desorberen uit een ex-situ grondhoop. In plaats van verticale heaters te gebruiken, hebben we ze horizontaal geïnstalleerd. Ons doel is om temperaturen boven de 400 graden Celsius te bereiken. Hoewel we een paar jaar geleden een kleinschalige ex-situ pilotstudie hebben afgerond, is deze locatie veel groter en complexer.
Het werken in Anchorage in de winter tijdens het meest sneeuwzekere jaar ooit, wat nu officieel is, was een enorme uitdaging en bracht een hele reeks extra factoren met zich mee die ons team niet had verwacht. Het was moeilijk, maar de moeite waard om daar doorheen te komen.
TRS: Hoe stel je precies een hanger samen en bouw je een grondhoop in de sneeuw bij temperaturen onder het vriespunt?
Bob: Met grote zorg en veel pauzes. Het weer was een grote factor. Niet alleen was het erg koud en sneeuwde het, maar in de winter heb je zo ver naar het noorden ook niet veel daglicht. Het is donker tot 10 uur, en dan krijg je daglicht tot ongeveer 4 uur, en dan is het weer donker, waardoor je werkuren korter worden. We hebben veel tijd besteed aan het beheersen van de sneeuw. Het team heeft uitstekend werk geleverd tijdens de bouw. Het kostte veel opoffering om die constructie voor elkaar te krijgen.
TRS: Wie was jouw dagelijkse sneeuwploegchauffeur?
Bob: Wij hebben een sneeuwploeg gekocht voor onze bedrijfswagen. Todd Knepper, systeemspecialist, was naast zijn andere taken onze sneeuwruimer. Omgaan met de sneeuw was het eerste wat het team elke dag deed, wat een paar uur zou duren. Nadat we het werkgebied hadden opgeruimd, kon het team de rest van de korte dag doen wat nodig was.
TRS: Ik vermoed dat hij zich niet had kunnen voorstellen dat dit zo'n groot deel van zijn werk ter plaatse zou zijn.
Bob: Niemand deed het. We hadden verwacht dat we het systeem deze winter zouden gebruiken en niet zouden bouwen, maar dat is uiteindelijk toch gebeurd. Het maakte alles veel uitdagender.
TRS: Wat trok je aan in het vakgebied milieusanering?
Bob: Ik weet niet of ik specifiek op de saneringsindustrie viste, maar ik had er wel interesse in
Milieuwetenschappen. Ik ben begonnen op de universiteit met milieutechniek en ben daarna overgestapt naar een beleidsgerichte studie omdat ik dacht dat ik misschien milieurecht zou gaan studeren. En toen kwam ik terecht in een techniekgerichte richting
positie. Dus schaam me dat ik zo vroeg ben overgestapt. Milieukunde is interessant omdat het zich op het kruispunt bevindt van veel verschillende vakgebieden, waaronder scheikunde, biologie, geologie en hydrogeologie. Bij TRS integreren we mechanische en elektrotechniek om onze oplossingen te implementeren. Het is een mix van veel dingen die het werk interessant houden.
Ik kwam bij TRS terecht via een ander milieutechnologiebedrijf, gericht op ontgraving, grondwater
behandeling en noodhulpwerkzaamheden. Ik was onderaannemer voor TRS tijdens een klus in het noorden van New Jersey. Ik kon goed met de TRS-crew overweg en Bob Poulin, een senior operations manager van TRS, vroeg om mijn cv, wat ertoe leidde dat ik bij TRS kwam.
TRS: Wat interesseerde u in thermische sanering?
Bob: De effectiviteit, de procentuele reducties en de snelheid van de projecten zijn zo interessant. Andere remedie
oplossingen kunnen jaren of decennia duren. Pomp- en behandelingssystemen gaan bijvoorbeeld vaak 20, 30 of 50 jaar mee. Normaal gesproken zijn we in minder dan twee jaar een locatie in en uit, van voorstel tot eindrapport. Dat is lichtsnelheid in de milieu-industrie.
Bovendien bereiken we routinematig een reductie van meer dan 99.9% en garanderen we vaak resultaten.
Het is wel grappig als klanten mij vragen of ze denken dat de technologie gaat werken. Ik heb meerdere keren meegemaakt dat we al een contract hadden voor de klus, en we maken ons klaar om ermee aan de slag te gaan, en ze vragen nog steeds of we denken dat we de sanering kunnen uitvoeren. Mijn gebruikelijke antwoord is: 'Nou ja, we hebben ons ervoor aangemeld. Je zult er dol op zijn.” We hebben veel vertrouwen in de effectiviteit van onze technologieën.
Elke site is anders en heeft unieke uitdagingen. Soms kan het logistiek zijn, zoals de locatie in een gebouw, of het kan de lithologie zijn, waar we iets tegenkomen dat we niet hadden verwacht. Onze technische benaderingen kunnen zich daaraan aanpassen
locatiespecifieke omstandigheden. Er is altijd wel een verandering of iets uitdagends aan de projecten die we moeten overwinnen. Het houdt het fris als je voortdurend flexibel moet zijn.
